Interview

Hoerenkoten in een woonwijk moeten kunnen

PRO  "Ik kan je verzekeren dat wij geen last hebben van onze ongewone buren."   Angèle Van Keer woont al 42 jaar met haar man naast "La luna". De fluorescerende neonlichten en de meisjes van plezier achter de ramen storen hen niet. Prostitutie heeft zelfs zijn voordelen voor meerdere partijen vindt Angèle. "Ik kan je verzekeren dat wij geen last van onze "ongewone" buren hebben. Ja, ze dragen slechts een bikini die eerder op het strand hoort. Maar als zij zichzelf zo willen verkopen, dan is dat hun keuze. Ze moeten hun merchandise een beetje tonen, willen ze aan klanten komen. In Antwerpen heb je gordijnen voor de ramen, hier niet meer. Dat is een voordeel voor de prostitués want zo kunnen ze al hun troeven uitspelen. Maar de mannen komen hiernaartoe met één doel. Dat doel zal bereikt worden, eender hoe de voorgevel eruitziet. Hoe meer de mannen beroep kunnen doen op prostitués, hoe lager de cijfers van verkrachting liggen. De mannen kunnen hun behoeften niet op de normale methodes vervullen, dus grijpen ze naar andere manieren, zelfs tegen betaling. Als er geen hoeren zouden zijn, zouden de mannen naar willekeurige meisjes grijpen en hen verkrachten. Tegenwoordig zijn het vooral vreemden die hier zitten, de Belgische meisjes zijn aanzienlijk in de minderheid. Vroeger was er een prostitué die hiernaast werkte, die we een beetje kende. Het was een lieve en heel stipte. Ze arriveerde hier 's middags met de bus en keerde na haar shift weer naar huis. Maar ze had een vaste relatie, dus gaf ze haar werk op. De vreemde meisjes blijven regelmatig in het huis slapen, maar ik denk niet dat ze tot iets verplicht worden. Ze worden niet afgezet of opgepikt door mannen, dus ze zitten hier allemaal vrijwillig denk ik. Mensenhandel gebeurt in België niet, dat is eerder iets voor in derdewereldlanden."

CONTRA  "Mijn dochters konden niet met de hond gaan wandelen zonder lastig gevallen te worden."  Marina Geens woont samen met haar man al 24 jaar in Waarloos. Ze wonen er allebei heel graag, er is echter één probleem… Hun buren zijn de uitbaters van het huisje van plezier: "Aphrodite". Deze naam verwijst niet alleen naar de Griekse godin van de liefde, maar ook naar de hoofdactiviteit binnen het huis: het bedrijven van de liefde. "Toen we hier kwamen wonen, had ik er geen probleem mee dat onze buren meisjes van plezier zijn, maar er zijn grenzen. Deze worden niet meer gerespecteerd. Er wordt niet gedacht aan de gevolgen, van wonen naast een hoerenkot. Mijn dochters werden als kind gepest door hun medestudenten, gewoon omdat ze in deze buurt woonden. Alsof dat niet erg genoeg was konden mijn dochters daar bovenop 's avonds niet met de hond gaan wandelen, zonder lastig gevallen te worden. Aan de diensten van de meisjes zit een prijskaartje verbonden en dit is niet betaalbaar voor iedereen. Ze staan daar schaars gekleed in hun string. De mannen raken helemaal opgehitst. Dan blijkt dat ze niet in hun prijscategorie vallen. Dus zoeken ze naar een andere oplossing. Mijn dochters zijn regelmatig zodanig lastiggevallen geweest, dat ze bij een huis zijn gaan bellen voor hulp. De bewoners liepen met hen dan mee naar huis. Mijn jongste dochter werd zelfs al eens aangesproken overdag. Ook brengt prostitutie nog andere illegale praktijken met zich mee, zoals mensenhandel. Een paar jaar geleden zag ik een bestelwagen in een van de zijstraten staan. Een man duwde een meisje naar buiten en sloeg haar enkele keren tot ze het hoerenkot binnen was. Dat is een beeld dat me altijd is bijgebleven. Er zouden meer mannen moeten zijn met verstand, zodat de uitbaters wel verplicht zouden zijn om heel de boel te sluiten. Er zijn ook al vele ongevallen gebeurd door de aanwezigheid van de hoerenkotjes. Mannen vertragen om te kunnen staren en de auto's erachter zien dit niet. Vorig week was er een prostitué die zich omkleedde voor haar raam. Regelmatig staan naakte hoeren zonder schaamte te paraderen voor hun raam. Het is een regelrechte schande…"

Nieuws

Armband waarschuwt man voor menstruatieperiode

De armband ‘Help for husbands’ is de nieuwste uitvinding van de Britse uitvinder Karl Dorn. Mannen vergeten vaak wanneer een vrouw menstrueert.  Daarom is er de armband van Karl Dorn voor mannen, deze vertelt wanneer de menstruatieperiode van hun vrouw valt. 

Nieuwe armband: "help for husbands"

De armband meet de subtiele veranderingen in een vrouw haar lichaamstemperatuur. Door die verandering in temperatuur wisselen de kleuren van de armband. Eenmaal de temperatuurverschillen geregistreerd en opgeslagen zijn kan de armband bepalen wanneer de menstruatie valt. De uitvinder Karl Dorn werkt momenteel nog aan een prototype en wil ermee deelnemen aan een uitvinderwedstrijd.

Karl Dorn, vader van 2 kinderen , kwam op het idee toen hij met vrienden op café hun huwelijksproblemen besprak. Ze kwamen tot de conclusie dat de mannen een gemeenschappelijk probleem hadden, de onaangekondigde maandelijkse bezoeker met zijn gevolgen. Tijdens die periode is een vrouw prikkelbaarder, emotioneler en lichtgeraakt. Er rust nog steeds een groot taboe op het onderwerp daarom durfde Karl Dorn zijn armbandje niet te lanceren. Maar zelf vindt hij dat koppels elkaar beter kunnen begrijpen door over alle onderwerpen te kunnen communiceren, inclusief dit. Zijn plan is de armband te verkopen voor slechts enkele euro’s.

De reden waarom vrouwen prikkelbaarder en emotioneler zijn tijdens hun regels is het gevolg van PMS (Premenstrueelsyndroom). Hierdoor raken de hormonen van een vrouw in de war. Deze hormonen hebben invloed op het humeur van een vrouw.

Reportage

“Lacrosse is geen hobby, het is een passie.”

Zaterdagochtend 7 mei omstreeks 10 uur kom ik aan op het verlaten sportveld van Mechelsbroek te Mechelen. Over een uur zal ik hier 2 lacrossewedstrijden volgen, eentje tussen de Buggenhout Brewers en Red Rhinos 2 voor de derde en vierde plaats in de Belgische bekercompetitie. Een uur later spelen Red Rhinos 1 en Lille Spartians om de beker van België. Maar wat is lacrosse nu eigenlijk.

"Lacrosse is een full-contact sport"

“Lacrosse is ontstaan in Noord-Amerika ongeveer 500 jaar geleden” vertelt Koen Declercq, kapitein van de Red Rhinos 1. “Indianen bereidden de jongeren toen voor op de oorlog, door middel van een balspel. Dat balspel is de voorvader van lacrosse hoe we het vandaag de dag kennen”.

“Lacrosse kan je zien als een combinatie tussen American Football en ijshockey. Het is een teamsport, super snel, tactisch en full-contact. Per team heb je 3 middenvelders, 3 aanvallers, 3 verdedigers en een goalie. Lacrosse wordt gespeeld met sticks (crosse) voorzien van een plastic vorm waarin een netje zit waarmee je de bal kan opvangen. De bedoeling van het spel is dat je de bal naar mekaar past tot er een van de spelers een vrij schot heeft richting het doel. Elke goal levert het team 1 punt op, diegene met  de meeste punten op het einde wint. Een spel duurt 4 keer 20 minuten. Na de eerste en de derde helft heb je een pauze van 5 minuten, met half-time een pauze van 10 minuten. Lacrosse is een grote sport in Canada en de Verenigde Staten. In Canada is het zelfs dé zomersport, in de VS is het de snelst groeiende sport in high school”.

De zon schijnt al fel op dit vroege uur van de dag en het is muisstil. Het veld is leeg en enkel de leden van de Red Rhinos crew zijn al aanwezig. Ze beginnen de tent op te zetten waar de refs (scheidsrechters) zullen plaatsnemen en ook het frietkraam wordt opgesteld. Slechts 5 minuten later komen de eerste spelers aan, ze begeven zich meteen naar de kleedkamer om zich voor te bereiden op de match. Even later arriveren de supporters, ze zetten zich in de zon aan de zijlijn en wachten in spanning op de start van de wedstrijd. Omstreeks half 10 zijn alle spelers gearriveerd. Het lege sportveld vult zich met breedgeschouderde mannen, volledig getooid in lacrosseoutfit.

“Ik keek naar Eurosport toen plots een lacrossewedstrijd uitgezonden werd en ik was meteen verkocht.”

“Onze outfit bestaat uit een helm met vizier, handschoenen, schouderbescherming met body-protector, armbescherming en uiteraard ons kroonjuweel: een lacrosse stick” vertelt Koen Declercq. “Een lange stick voor de verdedigers, een korte voor de middenvelders en de aanvallers en een aangepaste stick voor de goalie”.

Meteen beginnen de stoer uitziende mannen aan hun opwarming. Beide teams lopen enkele rondjes en doen wat stretchoefeningen. De spanning is te snijden wanneer de refs aankondigen dat het slechts 5 minuten is voor de start van de wedstrijd. Na een spannende wedstrijd van ongeveer 2 uur is de einduitslag 6-0 in het nadeel van Red Rhinos 2. De spelers vestigen nu hun hoop op hun collega’s, Red Rhinos 1. Ze hopen via hen alsnog een overwinning te behalen vandaag. Red Rhinos 2 druipen af naar de douches en de Buggenhout Brewers naar de cafetaria om een frisse pint te gaan drinken op hun overwinning.

Kristof De Smet
Fotograaf: Steve Cooremans

Kristof De Smet, goalie van de Red Rhinos 1 is de man die lacrosse ontdekte. “Ik keek naar Eurosport toen er plots een lacrossewedstrijd werd uitgezonden. Ik was op slag verkocht, de sport fascineerde me. Dus besloot ik op zoek te gaan naar een team in België. Toen bleek echter dat lacrosse in België niet bestond, lanceerde ik zelf een team. Ik schakelde ook de hulp in van mijn broer, Kevin De Smet, die wat meer weet over het technische aspect voor het opstarten van dergelijk project. Samen kunnen we onszelf in zekere zin de stichters van de Red Rhinos noemen. In februari 2009 kwam onze droom uit en ontstond het eerste Belgische lacrosse team: de Red Rhinos. Ons idee sloeg blijkbaar aan en nieuwe teams lieten niet lang op zich wachten. Momenteel zijn er in België 8 teams: ISB Raiders (Brussel), Red Rhinos (Mechelen), Ghent Goblins (Gent), Kings Lacrosse (Merksem), Buggenhout Brewers (Buggenhout), Braine l'Alleud Lions (Braine-l’Alleud), Halli'Gators (Halle), Heist op den Berg Hunters (Heist op den Berg) en één Frans team dat altijd meespeelt in de Belgische competitie: Lille Spartians”.

Omstreeks half 2 starten Red Rhinos 1 en de Lille Spartians met hun opwarming. De rivaliteit tussen de 2 teams is duidelijk voelbaar als de Lille Spartians zich naar de linkerkant van het veld in de zon begeven en de Red Rhinos naar de verste hoek van het veld, in de schaduw.

Karen Couwels, lid van het vrouwenteam

“Ik denk dat onze mannen een goede kans maken om te winnen” zegt Karen Couwels, lid van de vrouwelijke tegenhanger van de Red Rhinos. “Zelf speel ik ongeveer een jaar lacrosse, het is enorm leuk maar het valt niet te vergelijken met mannenlacrosse. Ons vrouwenlacrosseteam bestaat sinds mei 2009 hier in België. Op initiatief van de mannen ontstond er een vrouwelijke tegenhanger. Er zijn er wel wat verschillen, neem bijvoorbeeld onze sticks. Bij de mannnen is de stick dieper omwille van het verschil in spelregels. Zij mogen elkaar met de stick slaan, als het doel is de bal te bemachtigen. Terwijl vrouwen enkel onderaan op elkaars stick mogen slaan waardoor ons net praktisch vlak is. Ook zijn de vrouwen voorzien van een mondbit en indien ze dit wensen, handschoenen. Bij de mannen zijn de handschoenen verplicht, aangezien er op je stick geslagen wordt. Nog een ander verschil is dat je bij de vrouwen met 12 op het veld staat, 11 spelers en één goalie”.

Klokslag 2 uur start de wedstrijd en meteen krijgt het publiek al de actie waarvoor ze gekomen zijn. In de eerste 3 minuten van de wedstrijd scoort Maxime Larivière van de Lille Spartians. De supporters van de Rhinos laten de moed niet zakken en moedigen hun favoriete team enthousiast aan. Slechts 2 minuten later wordt deze inspanning al beloond. Emile Drijvers passeert moeiteloos de verdediging van de Lille Spartians en knalt de bal richting de goal. De reactie van goalie Seb Raynal was helaas niet snel genoeg en de bal vliegt de goal binnen. De supporters tonen hun vreugde met luid applaus en ook het geluid van enkele mini-vuvuzela’s weerklinken op het domein. De volgende goal van de Rhinos wordt gemaakt door Imco Van Veen. Als ik hem na de wedstrijd spreek reageert hij eerder ontzet. “Met dit weer heb ik enorme last van allergiën. Als ik 5 stappen zet, schiet mijn hartslag als een pijl omhoog. Maar ik ben blij dat ik desondanks toch een goal heb gescoord.”

Dat de Rhinos in vorm zijn wordt 5 minuten later bewezen als de stand op 3-1 komt te staan. Maar de Spartians geven de moed niet op en 5 seconden voor het eerste kwartier scoort Maxime Larivière nog een goal. De 5 minuten pauze geeft de Spartians blijkbaar nieuwe energie want het tweede kwart is slechts 20 seconden bezig en Maxime Larivière slaagt er opnieuw in zich door de verdeding van de Red Rhinos te worstelen en scoort. Nog enkele goals van de Red Rhinos brengt de stand op 8-3. Hierdoor groeit het zelfvertrouwen van de Rhinos en dat merkte het publiek ook aan hun inzet. Ze doen het rustiger aan.

“Ik ben geen ‘stoere’, lacrosse is niets voor mij dacht ik”.  

Groepsfoto: Red Rhinos, Lille Spartians en refs

Tijdens de pauze haasten de supporters zich naar het frietkraam voor een lekker pakje friet of een vettige hamburger. Ook een heerlijke sangria mag er niet aan ontbreken op een zonnige dag als deze. Naast me staat Nathalie Smets. “Ik ben vanaf het begin aanwezig geweest bij de eerste trainingen van de mannen en vond het meteen een stoere sport. Vooral het full-contact gedeelte maakt het voor de mannen zelf, maar ook de supporters interessant. Toen er sprake was van het oprichten van een vrouwenteam, eerst was ik er niet zo voor te vinden. Ik ben geen “stoere”, lacrosse is niets voor mij, dacht ik.  Maar uiteindelijk overtuigde een vriendin me om eens mee te trainen, zo is mijn lacrosseavontuur begonnen. Sindsdien ben ik op elke wedstrijd aanwezig, het is altijd zo spannend. Als er iemand op de grond ligt is het altijd wel even slikken maar lacrosse is een eerlijke, solidaire sport. Als iemand gewond raakt, wordt het spel meteen stil gelegd en gaan alle spelers meteen op de knie zitten om hun medeleven te betuigen. Ook als iemand een overtreding maakt, moeten ze enkele minuten aan de kant gaan zitten. 

Red Rhinos vieren hun overwinning

Na halftime wordt de luiheid van de Rhinos bestraft met 3 goals voor Lille. De Rhinos behouden nog steeds een voorsprong maar de goals hebben hen toch wakker geschud en houdt hen scherp. Een vijftal minuten voor de laatste pauze wordt het publiek nog getrakteerd op een knaller van een doelpunt gemaakt door Emile Drijvers. De laatste helft blijft het rustig op het veld en de wedstrijd eindigt op 9-6 voor de Red Rhinos, wat hen officieel tot kampioen van België maakt. De doorweekte uitrusting wordt op de grond gegooid en de zweterige mannen omhelzen elkaar. Al snel weerklinkt hun kreet “R-E-D Rhinos!” talloze keren over het domein. Na de match feliciteren de spelers van de beide teams elkaar en schudden ze vriendschappelijk de hand. Dan lopen de Rhinos trots en luidruchtig het veld af om hun nieuwe tenues aan te trekken voor de foto’s en het uitreiken van de medailles. Trots roept de Finse coach Antti Larvala zijn Rhinos samen voor een overwinningsfoto van het team. Dan wordt kapitein Koen Declercq naar voren geroepen om de beker in ontvangst te nemen. Hij is blij “lacrosse is geen hobby, het is een passie.”

Sommige spelers gaan douchen, andere drinken eerst een frisse pint of een zomerige sangria. Maar zowel in de kantine als onder de douche weerklinkt de slogan van de rhinos. “R-E-D Rhinos!”


Boxlacrosse wedstrijd in Turnhout

Zaterdag 21 mei, vind de jaarlijkse boxlacrosse plaats in Turnhout. Boxlacrosse is de indoor vorm van lacrosse en wordt gespeeld op een drooggelegd of bedekt ijshockeyveld, waarbij de grenzen van het veld bepaald worden door de omranding van plexiglas. Bij een boxwedstrijd spelen twee teams tegen elkaar, met elk team 6 spelers. De regels van boxlacrosse veschillen wel wat met de regels van de gewone lacrosse. Bij boxlacrosse is het doel kleiner, de goalie draagt meer bescherming en ook de duur verschilt. 3x20 minuten is het bij boxlacrosse. De teams die zaterdag aanwezig zullen zijn, zijn de Hali’Gators, Lille Spartians, Ghent Goblins, Red Rhinos en  Braine Lions.

Europees Kampioenschap Lacrosse 2012 in Nederland

Op 1 maart 2011 is Nederland verkozen tot host van het Europees Kampioenschap Lacrosse in 2012 voor mannen- en vrouwenteams. Met een ruime meerderheid van de stemmen binnen de ELF (Europese Lacrosse Federation) haalde Nederland het van Australië en Denemarke die zich ook ingeschreven hadden. Met het winnende concept ‘EC12 – Kickstart of the Youth Movement’ vindt van 20 juni tot 1 juli in Amsterdam het grootste lacrosse-evenement ter wereld plaats. De snel groeiende teamsport wordt zo voor eens en altijd op de Nederlandse kaart gezet. Alle wedstrijden zouden plaatsvinden in Amsterdam.

Nieuws

Cinemaketen Utopolis lanceert eerste Belgische vip-zaal

Mechelen – Utopolis Mechelen (aan de Nekkerhal nvdr.) is de eerste cinema in België die over een vip-zaal beschikt. In maart kon je deze zaal (aan de Nekkerhal nvdr.) komen uittesten voor 9,5 euro in plaats van de gebruikelijke 14 euro. Voor deze prijs geniet je van enkele voordelen zoals je persoonlijke bediening en een luxueuze zetel. Ook een drankje (cava/wijn of frisdrank) en aperitiefhapjes in de receptieruimte zijn inbegrepen. 

Vip-zaal Utopolis Mechelen

In de vip-zaal is er slechts ruimte voor 50 gasten. Elke zetel is luxueus bekleed en voorzien van meer beenruimte dan een doorsnee cinemazetel. De zetels staan per twee geordend. Als je zin hebt in een romantische avond hoef je slechts de armleuning omhoog te doen en je hebt een love-seat. Elke zetel is voorzien van een bijzettafeltje met een lamp en de befaamde rode
knop. Als je hierop duwt komt de hostess je bestelling opnemen.

De vip-zaal is volledig uitgerust met “state-of-the-art” beeld en geluid, en de mogelijkheid tot digitale en 3D-projectie. Ook is er gratis draadloos internet aanwezig in de vip-zaal en de receptieruimte. Andere voordelen aan de vip-zaal zijn het aparte sanitair en een aparte kassa. Je hoeft slechts je cinematicket af te geven aan de kassa waar je consumptie afgerekend wordt. Na de film kan je nog nagenieten in de receptieruimte. Concurrent Metropolis heeft al laten weten dat ook zij binnenkort hun eigen vip-zaal lanceren.

Editoriaal

Utopolis probeert en faalt

Op 1 maart lanceerde de bioscoop keten Utopolis als eerste een VIP-zaal in Mechelen. Dit concept voorziet een aparte ingang, weg van de drukte. Er is ook een lounge waar je een glaasje fruitsap of cava met hapjes voorgeschoteld krijgt. De VIP-zaal voorziet plaats voor 50 personen in luxueuze zetels en met meer beenruimte dan in een doorsnee cinema. Volgens marketingverantwoordelijke Tanja Pissens kan je de VIP-zaal vergelijken met de businessclass in vliegtuigen. Gedurende de film kan je op je persoonlijke rode knop op het bijzettafeltje drukken en je bestelling doorgeven. De doelgroep voor dit concept zijn oudere mensen die niet zo houden van de drukte, maar in de rust en kalmte van de VIP-zaal kunnen genieten van hun film.

Maar hoe zit het systeem nu echt in mekaar? Ik testte het  concept zelf uit in maart. Ze hadden toen een “promotieactie”. De VIP-zaal kost “slechts” 9,5 euro in plaats van 14. Ik had hoge verwachtingen van het principe. Een aparte ingang zoals de sterren, wauw! Maar Utopolis had maar enkele uren nodig om mijn verwachtingen volledig in de grond te boren. Ze beloven je een aparte ingang maar eens je die gevonden hebt, ben je al een kwartier kwijt. Bovenop alle renovaties waren wegwijzers waarschijnlijk te duur. De prijs van het eten en drinken is 10% goedkoper maar de porties zijn 40% kleiner, niet echt een correcte verhouding naar mijn mening. In het concept van Utopolis staat uitgelegd dat je gedurende de eerste 15 min van de film kan bestellen, ook daar is niets van waar. Onze film is een volledig uur later begonnen omdat de hostessen er zo lang over deden bij iedereen rond te gaan. Ook hun befaamde “rode knop” moeten ze eens nakijken want na 20 keer erop te drukken kreeg ik pas de reactie “we zijn dadelijk bij u”. Ook de afrekening van de consumpties klopt niet. Je moet sowieso aanschuiven, of je nu iets gekocht hebt of niet. Eens aan de kassa moet je slechts het nummer van je stoel geven, niet je ticket. Misbruik maken van Utopolis is dus niet moeilijk, je vertelt hen gewoon een willekeurig stoelnummer en je hoeft je consumpties niet te betalen.
Het had een goed concept kunnen zijn, maar de manier waarop zij het uitvoeren, doet het hele idee in duigen vallen.

Nieuws

Eerste Cuba Antwerpen Indoor Festival

Antwerpen – Op zaterdag 19 maart vond het eerste Cuba Antwerpen Indoor festival in de Arenberg schouwburg te Antwerpen plaats. Op dit festival waren voor de Cubaanse salsa liefhebbers vele bekende namen aanwezig, waaronder: treslegende Rey Cabrera, Contrabando en Los Mambices met hun dansbare eigenzinnige Afro-Cubaanse ritmes. Als laatste bracht ook de Cubaanse muzikant en circusartiest Juan Trukyman zijn nieuwe muzikale project mee naar het festival. Ook de salsadeejays werden vertegenwoordigd op het festival door dj Pepe, dj El Rubio en dj Ivanomix.

"Het is heerlijk je volledig te laten
gaan op de zwoele ritmes van de
salsa" zegt Sonja Fonteyn

Op zaterdag 19 maart om 19 uur opende de Arenberg schouwburg de deuren voor de vele salsaliefhebbers. De toegangsprijs van 10 euro hield de nieuwsgierigen niet tegen een bezoekje te brengen aan het festival. Dit was een initiatief van de vzw Coral Negro, dj Pepe en Arenberg zelf. “Het is eindelijk zover” zegt dj Pepe, huisdj van Axxes (een salsacafé in Antwerpen, nvdr). “De vele voorbereidingen zijn afgerond nu is het hopen dat niets fout loopt en dat we de aanwezigen een spetterende avond kunnen bezorgen.” Eenmaal binnen, kreeg je in ruil voor je toegangskaart een bandje en kon het festival pas echt beginnen. De eerste ronde van het festival vond plaats in de inkomhal. Daar draaide dj El Rubio om het publiek op te warmen voor het eerste live optreden. Ook de aanwezigen staan zenuwachtig te trappelen om de artiesten te zien. “Ik kijk hier al heel lang naar uit” zegt Sonja Fonteyn, salsaliefhebster. “Het is heerlijk om je volledig te laten gaan op de zwoele ritmes van de salsa, zeker als het bekende namen zijn als Contrabando. Met zo’n groep zit je altijd goed.”

De tweede ronde begon om 20 uur met een concert van Los Mambices in de kleine zaal van de Arenbergschouwburg. Zij die niet zo van de muziek hielden konden ook terugkeren naar de inkomhal. Daar speelde dj El Rubio gedurende de hele avond salsa muziek. Om 20.45 uur was het tijd voor  het tweede live concert van de avond : Rey Cabrera kwam het publiek beroeren met zijn tres, een  Cubaanse gitaar met 3x2 snaren. Hij bespeelt dit instrument met zoveel vaardigheid dat men hem de ‘sabor-tresero’ noemt.Ondertussen had ook dj Pepe zich opgesteld in de kleine zaal waar hij de rest van de avond zich bezighield met het draaien van zijn specialiteiten: merengue, bachata en reggaeton.

Contrabando

Het derde en laatste live optreden van de bekende groep Contrabando startte om 22.30 uur in de grote zaal. Na 4 nummers was het tijd voor de verassingsact. Javier Gomez,Cubaanse salsaleerkracht uit de groep Bailando gaf een dansoptreden op de beweeglijke ritmes van Contrabando. Ook het publiek kon niet meer blijven zitten en begon tussen het podium en de eerste rij zitplaatsen spontaan te dansen. Toen ook het laatste spetterende live optreden afgelopen was om 23.30 uur zakten de aanwezigen af naar een van de drie zalen waar ze nog konden genieten van de muziek gedraaid door de deejays tot 3 uur ’s nachts. “Het was zeker en vast een geslaagd festival”, zegt een trotse dj Pepe. “Er is zelfs meer volk komen opdagen dan we aanvankelijk geschat hadden.”

Nieuws

Vurige start voor “Las Fallas” in Valencia

Op dinsdag 15 maart kondigt de bevolking van Valencia de start van de Lente aan met hun jaarlijkse “Las Fallas”. De feesten duren 4 dagen. Ze beginnen met de opbouw en eindigen zaterdag 19 Maart met de verbranding van de mooiste werken. Elk jaar lokken “Las Fallas” miljoenen bezoekers die er kunnen genieten van spectaculaire vuurwerkshows, paellawedstrijden en torenhoge papier-maché beelden.

Fotograaf: Ben Kaberon

 Al het hele jaar lang zijn de festival organisatoren (ook wel Casal Faller genaamd) bezig met geld in te zamelen voor “Las Fallas”. Al het ingezamelde geld besteden ze aan het bouwen van een gigantische pop van piepschuim, Falla genaamd (de kleinere “fallas” bestaan uit papier-maché). Deze reus wordt gebouwd op een groot stuk karton of hout gebouwd en vervolgens volgehangen met vuurwerk. Alle “fallas” samen vormen de laatste dag een grote stoet en ’s avonds worden ze in brand gestoken. Het opbranden van de kunstwerken in combinatie met het vuurwerk zorgt voor voldoende lawaai en spektakel. “Ik ben lang met een Spanjaard getrouwd geweest, steeds rond de periode van “las fallas” trokken we naar Valencia” zegt Veerle Schoepen. “De sfeer op dergelijk evenement is ongelooflijk, het valt niet te vergelijken met België. De Spaanse bevolking is uiteraard ook uitbundiger dan de Belgische”.
Op middernacht 18 maart vindt de meest spectaculaire van de vuurwerkshows plaats : “Nit de Foc”. Sprankelende bloemen, gigantische vuurvliegen en andere fantasievolle knallers en explosies sieren dan de hemel van Valencia. 19 maart is de dag van het afscheid, die feestelijk en triest tegelijk is. Het is de laatste kans om de “Fallas” te bewonderen voor ze in vlammen opgaan. De laatste dansfeesten, het laatste eten en drinken en tenslotte het hoogtepunt van de avond : “la cremà” (de verbranding). Ze beginnen met de ontbranding van de kinder-fallas, gevolgd door de reuzen-fallas, vervolgens de winnende mooiste falla en als afsluiter de gigantische officiële falla van de stad zelf, op het Plaza del Ayuntamiento. De enige falla die de vurige strijd overleeft en bewaard wordt, is diegene die verkozen wordt tot lelijkste falla.

Fotoreportage

Wordle